Nowej Zelandii
Encyklopedia PWN
ogół gat. zwierząt występujących na wyspach, charakteryzujące się określonymi przystosowaniami, wykształconymi w drodze ewolucji.
zjawisko historyczne polegające na opanowaniu i utrzymaniu kontroli politycznej i gospodarczej przez jedne kraje nad innymi w celu ich eksploatacji.
kolonizacja
zakładanie nowych osad przez przybyszów z bliższych lub dalszych stron, związane z zagospodarowaniem na stałe ziem uprzednio użytkowanych ekstensywnie (zbieractwo, łowiectwo, chów zwierząt, rolnicza gospodarka żarowa) lub nieeksploatowanych;
[łac. colonia ‘osiedle’],
zbiorowisko wysp w środkowej i południowo-zachodniej części Oceanu Spokojnego;
terytorium zależne Nowej Zelandii, w środkowej części Oceanu Spokojnego, w Polinezji;
Auckland
m. w Nowej Zelandii, na W. Północnej, na przesmyku Tamaki, między silnie rozczłonkowanymi zat.: Manukau (M. Tasmana) i Waitemata (otwarty O. Spokojny).
[ọ:klənd] 
,
, 
